Ranjana z Nepalu
Nazywam się Ranjana Dhami.
Mam 27 lat. Moi rodzice pochodzą z regionu Nijgadh Bara w południowo-wschodniej części Nepalu. Moja rodzina należy do społeczności Tharu uważanej za odrębną kastę w społecznej hierarchii. Ojczyzną ludzi Tharu są nizinne regiony Nepalu zwane Terai, w tym również znany turystycznie region Chitwan. Tradycyjnie moja rodzina kultywowała rolnictwo, jednak z powodu trudnej gospodarczo sytuacji Nepalu mój ojciec obecnie nie ma dochodu. Tak więc abym mogła utrzymać się i ewentualnie wesprzeć moją rodzinę, musiałam jak wielu innych młodych Nepalczyków udać się do stolicy.
» Krytyka destrukcji rdzennych społeczeństw i budowania mitu cywilizacji
Aktualnie mieszkam w Jawalakhel, Dhobigat w pobliżu Lalitpur (mieście zwanym inaczej Patan, jednym z trzech historycznych stolic Nepalu), na południe od Kathmandu. W ostatnim czasie uzyskałam licencjat w kierunku Praca Socjalna i obecnie robię magisterkę z Socjologii na uczelni Padma Kanya Multipal Campus w Kathmandu.
Jestem osobą fizycznie niepełnosprawną. Od urodzenia nie mam prawej ręki poniżej stawu łokciowego. Ta niedogodność jednak w żaden sposób nie ogranicza moich możliwości. Z łatwością mogę wykonywać wszystkie moje codzienne czynności, a także obowiązki zawodowe. Jedyną rzeczą, która czasami sprawia, że czuję się niepełnosprawna, jest postawa ludzi, którzy na mnie patrzą. Poza tym mogę w zasadzie robić wszystko, o co mnie proszą podczas nauki lub pracy.
Jestem również bardzo zaangażowana w treningi taekwondo. Brałam udział w zawodach w pięciu różnych krajach reprezentując mój kraj Nepal w walkach paraolimpijskich mojej dyscypliny. Zdobyłam trzy brązowe medale i 1 srebrny w różnych turniejach międzynarodowych, oraz jeden złoty medal w turnieju krajowym. Podczas tych podróży i spotkań miałam szansę na podniesienie poziomu moich umiejętności językowych oraz zwiększenie pewności siebie i świadomości swoich możliwości.
Podczas studiów licencjackich odbyłam staż w dwóch organizacjach, gdzie nabyłam kilka umiejętności mogących mieć znaczenie przy współpracy z instytucjami międzykontynentalnymi. Na pierwszym roku moich studiów odbyłam staż w Nutrition Rehabilitation Home. To projekt organizacji Nepal Youth Foundation, która zapewnia intensywną opiekę i wsparcie dzieciom niedożywionym, a także dzieciom niepełnosprawnym fizycznie. Moja praca polegała na opiece nad tymi dziećmi, zapewnieniu im niezbędnej opieki i organizacji w tym czasie zabaw edukacyjnych. W tym miejscu również udzielałam porad i emocjonalnego wsparcia matkom dzieci, które były pod naszą opieką.
» Chhaupadi-Gaokor: tabu w Nepalu i Indiach
W tym czasie także uczyłam się czynności zbierania danych. Asystowałam lekarzom, którzy badali te dzieci, a następnie dokumentowałem wszystkie podane przez nich szczegóły. Poznałam również podstawowe informacje na temat zbilansowanej diety, jaką należy zapewnić dzieciom dla ich prawidłowego rozwoju.
Na drugim roku studiów odbyłam staż w Nepal Academy Psychology w Sanepa Lalitpur. Jest to organizacja świadcząca opiekę psychologiczną dzieciom różniącym się fizycznie lub psychicznie od innych dzieci. Moją rolą tam było asystowanie w procesie pracy z dziećmi. Wykonywałam z nimi ćwiczenia fizyczne, wspierałam w nauce sztuk plastycznych i rzemiosła, rysowania i malowania. Wspaniale wspominam ten czas w Akademii, gdzie dzieci były szczęśliwe i podekscytowane, mogąc wykonywać te czynności ze mną. W tamtym czasie nauczyłam się wielu rzeczy, które służą orientacji na różne tematy oraz mówieniu ludziom o różnych rzeczach, co w moim kraju jest niezwykle istotne, a także są przydatne w organizowaniu zasobów publicznego zasięgu.
Obecnie mój przeciętny dzień wygląda następująco: budzę się o 5 rano, myję zęby i przez półtorej godziny wykonuję mój trening taekwondo. Teraz w czasie, gdy cały świat jest objęty kwarantanną muszę trenować sama. Około siódmej idę na godzinną poranną przebieżkę w górzystym terenie. Przy lepszym finansowym budżecie funduję sobie śniadanie w postaci jajek z ciecierzycą i mleko, ostatnio jednak cieszę się tradycyjną masala chai, czyli herbatą. Potem odbywam moje treningi lub edukację poprzez webinar. W międzyczasie gotuję coś do jedzenia, najczęściej daal, czyli nepalski sos z soczewicy z dodatkiem warzyw, takich jak bakłażan, okra i ziemniaki, czasem także ryż. Czasami robię przejażdżki rowerowe, rano lub wieczorem, czasami dwa razy dziennie. Około godziny 20 jem obiad, o 23 idę spać.
Zbliżając się do końca mojej opowieści podsumuję, że po ukończeniu studiów magisterskich planuję ubiegać się za granicą o pracę, na której będę mogła budować swoją przyszłość. Obecnie nie mam żadnych informacji ani o placówkach, ani możliwościach stażu za granicą, więc w zasadzie chciałabym nawiązać jakieś kontakty, w których ktoś mógłby mi pomóc.
Jeśli zainteresowała cię moja historia, to świetnie, poznajmy się.
Ranjana Dhami, Jawalakhel, Lalitpur, Nepal
email: dhami.ranja2073@gmail.com mobile: +9779841676325
Ranjana Dhami
